This house is "Home"

Eğer hayatında unutulmayacak bir anı seç deseler burada kaldığım evi terk edip ki kaçmakta denebilir, otele gidip daha sonra da bu eve taşındığım 36 saatlik anı seçerim. Her şeyi unutsam bile bu anı asla unutamam galiba. Çünkü o süreçte ben bu bedende aslında ne kadar güçlü, korkusuz ve gözü kara bir kadının yaşabileceğini gördüm.

Bu eve ilk geldiğim gün hayatımda milat denilebilecek kadar önemli bir gündü. Korkuyordum, yalnızdım ve kırılmıştım. Bir kaç gün kalır, sonra evime dönerim diye hesap etmiştim. Daha sonra bu ev öyle bir ev oldu ki yuvam oldu. Hiç hissetmediğim kadar ait olduğumu hissettim buraya. Biri annem, biri babam gibi olan iki insan tanıdım. İnsanların karşılık beklemeden, bekledikleri tek karşılık benim mutluluğumdu, ne kadar iyi olabileceklerini gördüm. Yaraların ne kadar çabuk sarılacağını, desteğin insan hayatında ne kadar önemli olduğunu gördüm. Şimdi 5 gün sonra bu yuvayı bırakacak olmak bu yüzden bu kadar canımı yakıyor. Ben hayatımın en güzel 2,5 ayını geçirdim burada. Neyse ki bu kapının bana her zaman açık olduğunu biliyorum. Ve bu güzel insanların beni kızı gibi sevdiğini. 

Ait olmak çok güzel bir duyguymuş, bir daha kaybolmamak dileğiyle!