Kasım 2012 - Ocak 2013: Belirsizlik
16 Şubat - Pasaportum geldi.Vizeyi aldım.
20 Şubat - Yolculuk.Kar.
27 Mart - Mündlich 1.9 ya da onun gibi bir şey ile geçtim.
1 Nisan - Anneanne kalp krizi geçirdi.
2 Nisan - Türkiye'ye gidiş.Harika tatil.
20 Nisan - Dönüş.Huzursuzluklar.
22 Nisan - Gerdalar'a taşındım.
1 Mayıs - Ara.
6 Mayıs - Okul.
19 Mayıs 2013 Pazar
11 Mayıs 2013 Cumartesi
11513 - 0024
En son 1 yıl,3 ay,4 gün önce yazmışım.Yazacak bir şeylerin yokluğundan değil,yazmaya halim yoktu,olduğunda da vaktim.Çok şey değişti.Ani bir karar verip Türkiye'de okumaktan vazgeçtim.Başka ülkeye taşındım,bambaşka insanlar tanıdım,bambaşka insanlar sevdim.Ve biraz da özledim.
3 aydır Almanya'da ikamet etmekteyim,Almanca hazırlık alıyorum onun sonrasında da karar değiştirip başka bir okula geçmezsem Psikoloji okuyacağım.Alışmaya çalışıyorum ki alıştım sayılır,günler bir şekilde geçiyor.
Küçüklüğümden beri yalnızlığı sevdiğimi sanan ben,aslında yalnızlıktan ne kadar nefret ettiğimi hatta en büyük fobim olduğunu anladım.Ama aynı zamanda bununla başa çıkabilecek olgunluğu kazanmaya başladığımı fark ettim.En nefret ettiğim şeylerden biri olan yalnız yemek yemeyi öğrendim,böcek görünce "Anne!" diye bağırmamayı öğrendim,çamaşır yıkamak için hava durumunu kollamayı öğrendim en basitinden.Ve sabırlı olmayı öğrendim günleri sayarken.Mesela şu an 49 gün var ve ben saymaya devam ediyorum.Özlediğim çok insan,çok fazla yer var.Sayacak daha çok günüm var.
Çok fazla düşünmemeyi öğrenmem lazım ama o zaman ben,"Ben" olmamaktan korkuyorum.
3 aydır Almanya'da ikamet etmekteyim,Almanca hazırlık alıyorum onun sonrasında da karar değiştirip başka bir okula geçmezsem Psikoloji okuyacağım.Alışmaya çalışıyorum ki alıştım sayılır,günler bir şekilde geçiyor.
Küçüklüğümden beri yalnızlığı sevdiğimi sanan ben,aslında yalnızlıktan ne kadar nefret ettiğimi hatta en büyük fobim olduğunu anladım.Ama aynı zamanda bununla başa çıkabilecek olgunluğu kazanmaya başladığımı fark ettim.En nefret ettiğim şeylerden biri olan yalnız yemek yemeyi öğrendim,böcek görünce "Anne!" diye bağırmamayı öğrendim,çamaşır yıkamak için hava durumunu kollamayı öğrendim en basitinden.Ve sabırlı olmayı öğrendim günleri sayarken.Mesela şu an 49 gün var ve ben saymaya devam ediyorum.Özlediğim çok insan,çok fazla yer var.Sayacak daha çok günüm var.
Çok fazla düşünmemeyi öğrenmem lazım ama o zaman ben,"Ben" olmamaktan korkuyorum.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)