06.05.11

"Till now,I always got by my own,
 I never really cored until I met u
 And know it it chills me to the bone
 How do I get u alone?"

 Şimdi her şey farklı tabii.

"Kalbimizde açılan büyük yaralar zamanla kapanıyor,kapanmasa da daha iyi oluyor en azından.Kabuk tutuyor üzeri.Sonra size batıyor sanırım,o kabuğu yoluyorsunuz.Sonra o gene kanıyor,çok kanıyor.Bu sefer iyileşmesini beklemeye başlıyorsunuz,tam iyileşti derken bu sefer "o" geliyor,yoluyor bir defa daha.

İyileşti diyoruz ama izi kalıyor.Geçmiyor."

Provalar başladı,dersaneye de başlayacağım,okullar açılıyor ve bir sürü şey daha...
Yeni bir dönem,yeni olduğu kadar zorlu bir dönem.Sınavlar bir yandan,bir yandan da "Gelecek nasıl?" korkusu ağır basıyor.Kafam o kadar karışık ki,bazen nefes alamayacakmış gibi oluyorum.Bu kararsızlık beni dibe sürüklüyor,ama bir yandanda sanki besliyor.Bu kadar olumsuzluğun içinde ise tek güzel olan şey kışın gelmesi.

Kazaklar,montlar ortaya çıkacak.Yapraklar dökülecek,yağmurlar yağacak.Böyle havalarda yürümek aşırı bir güzel oluyor ki gözüm korkmasa Taksim'den evime şikayet etmeden yürüyebilirim.

Ayrıca koroyuda çok özlemişim.Şarkı söylemeyi,Gökçen Hoca'nın tavırlarını,arkadaşları.Biliyorum,daldan dala atladım baya,kısa bir özet bu sadece.