Kaçmak Çare midir?

Her gidişin bir dönüşü vardır,unutmuşum.23 gün önce vizem geldiğinde "kurtulacağım" demiştim kafamdaki tüm düşüncelerden,fakat yanılmışım.
Eğer beynimi ve bunların başlamasına sebep olan kalbimi bıraksaydım belki az biraz kurtulurdum.
Oraya gittim ama kaçamadım.Uzaklaştığım anlar oldu elbet,ama 30 dakika ya da en fazla 3-4 saat sonra dank etti hemen o şeyler.Hayatın zorunlulukları,dersane,sınavlar,okul,raydan çıktıktan sonra bir türlü yerine oturamayan  
kalbim.
İstersek bulunduğumuz yerden dünyanın en uzak ucuna gidelim,kafamızdaki saçma sapan düşünceler bizimle geldiği için sıkılıyoruz.Yepyeni yer bile bir anda sıkıcı ve ilgi çekmeyen bir şekilde gözüküyor gözümüze.Başka insanlara sarmaya çalışıyoruz.Ama çoğumuz sarmakla kalıyoruz.
Ne yazık ki geri döndüm ve yarından itibaren İstanbul'un karmaşasına atıyorum kendimi.
Merhaba!

Uzun zamandir yazamadim farkindayim,fakat 2 haftadir Almanya'dayim ve cuma gunú Italya'ya gececegim.Donunce uzun uzuuuuun anlatacagim her seyi.:)